Limburg

Die kwaliteit kan hem de komende tijd nog goed van pas komen bij de cliëntenraad. Het afgelopen jaar was voor de raad in Limburg namelijk veelbewogen, en niet alleen vanwege corona. Het werk lag zo’n halfjaar helemaal stil, vanwege een hoogopgelopen ruzie tussen raad en UWV over onkostenvergoedingen. De raad besloot daarop zijn werkzaamheden tijdelijk te staken. ‘Want je doet dit werk natuurlijk niet voor het geld, maar het mag ons uiteraard ook niets kosten’, zegt Pierre. Inmiddels is de ergste kou uit de lucht, en is de raad weer aan het werk.  

‘De communicatie verliep moeilijker. Het is toch anders praten met elkaar als het niet fysiek is’ 

Voorlopig wel met te weinig mensen. Naast Pierre zijn er nog vijf leden. Een aantal anderen vertrok door privéomstandigheden. Pierre gaf Petra als thema voor het gesprek dan ook: hervatting van de werkzaamheden en cliëntenparticipatie. ‘Dat klinkt heftig’, zegt Petra. ’Vertel eens hoe het gaat’. Pierre: ‘Heftig inderdaad, maar voor een bruggenbouwer als ik ook leuk. Door die staking lag alles stil, en we hebben na de herstart te weinig mensen. Dus het is roeien met de riemen die je hebt. Maar er zijn vacatures geplaatst, er komen langzaam nieuwe mensen bij, en die werken we samen in. Het komt goed.’

UWV en wij hebben elkaar nodig

Petra: ‘Jullie hervatten nu dus de werkzaamheden. Het thema van dit jaarverslag is verandering. Kun je aangeven hoe verandering er na die herstart bij jullie uit gaat zien?’ Pierre vindt het moeilijk om daar al iets over te zeggen, omdat hij pas een jaar in de raad zit. ‘En daarvan is een halfjaar gestaakt. Ik heb in die periode wel contacten gehad, maar door de onenigheid nog niet vaak over de echte problemen. Covid gooide natuurlijk ook roet in het eten. De communicatie verliep moeilijker. Het is toch anders praten met elkaar als het niet fysiek is.’ 

 Pierre vertelt dat er nu met de nieuwkomers in de raad wordt gepraat over hoe ze kunnen worden ingezet. Zijn daar al mooie dingen uit naar voren gekomen, wil Petra weten. ‘Nou, er is net een vacature opgevuld door iemand die ontzettend veel ervaring heeft in het werk wat we als cliëntenraad doen’, zegt Pierre enthousiast. ‘Daar zijn we blij mee: iemand die direct kan instappen en zonder veel bijslijpen weet waar de klepel hangt. En we hebben een nieuwe manager gekregen. Ik hoop dat we goed kunnen gaan samenwerken, en vooralsnog ziet dat er heel goed uit. Gelukkig, want UWV en wij hebben elkaar nodig.’ 

De lijnen zijn een heel stuk korter geworden 

Petra wil van Pierre weten of hij en zijn collega’s door alle beperkingen van de afgelopen twee jaar anders zijn gaan werken. Het online vergaderen was ook voor de raad Limburg wel de grootste verandering, zegt Pierre. En niet eens altijd een verkeerde. ‘Nu vind je het niet leuk meer omdat het lang móest. Maar er zal in de toekomst zeker gebruik van gemaakt blijven worden. Dan hoef je niet elke keer door de hele provincie te reizen, en beleg je veel makkelijker even een bijeenkomst met raad of commissie. Voor een gesprek van een uurtje hoef je echt niet uren onderweg te zijn. De lijnen zijn er eigenlijk een heel stuk korter geworden.’  

Pierre is zelf nog niet lang genoeg bezig om te weten of het klantcontact ook moeilijker was. Maar van zijn collega-raadsleden heeft hij begrepen dat zij het gebrek aan persoonlijk contact een gemis vonden. ‘Zelf heb ik in mijn vakbondsfunctie de taak van contactpersoon uitkeringsgerechtigden. Dat is een groep vakbondsleden, die elke maand belt met mensen in heel Nederland, ik met name in Limburg. Ik vraag dan wat ze als uitkeringsgerechtigde ervaren, hoe het met ze gaat en of ze vragen hebben. En ik kan ze doorverwijzen als daar behoefte aan is. Zo hou ik feeling met de achterban, en dat is tijdens covid gewoon doorgegaan.’

Samen goed kijken wat de mogelijkheden zijn 

Dat brengt Petra op de menselijke maat. Directe en persoonlijke aandacht, dat is waardevol voor cliëntenraden, zegt ze. ‘Want je wilt toch zorgen dat mensen zich gehoord én ondersteund voelen.’ Pierre is het daar helemaal mee eens. ‘Ik ben er voor cliënten én voor UWV. Daarom zou ik graag een andere omgang tussen die twee zien. Vanuit mijn vakbondswerk spreek ik toch best vaak mensen die ontzettend kwaad zijn over de behandeling door UWV. Dat moet op een meer menselijke manier kunnen. Samen goed kijken wat de mogelijkheden zijn. Meer begrip voor elkaar hebben. Dan laten mensen ook meer van zichzelf zien. En de samenleving is al veel te hard.’

Petra vraagt Pierre hoe belangrijk goede communicatie daarbij is. De boosheid van mensen komt immers vaak voort uit onduidelijkheid en onpersoonlijkheid. Pierre beaamt dat: ‘Duidelijkheid is alles. Breng iets op de juiste manier en het wordt begrepen. Maar ga je heel strak in het verhaal, dan horen mensen je niet meer. UWV moet uiteraard zeggen waar het op staat, maar dat kan ook anders. Het gaat vaak om de letter van de wet en om de bedoeling ervan. Vanuit dat laatste zou er altijd een beetje maatwerk moeten zijn: kijken wat die éne burger nodig heeft’. 

Bij onenigheid ga je bij elkaar zitten en praten

‘Ik weet dat ook vanuit mijn vakbondswerk. Bij onenigheid ga je bij elkaar zitten en praten. Daar komt vaak veel uit. Neem je die moeite en tijd niet, dan krijg je rancune. Dat wil je niet. Blijf daarom in gesprek. Heb als UWV vertrouwen in de cliënt, maar ook andersom. Want iedereen bij UWV wil het goed doen voor de cliënt. Dus als je vraagt: wat is mijn doelstelling voor komend jaar, dan is dat het eigenlijk: in contact komen met mensen en zorgen dat zij in gesprek raken met UWV. Elkaar niet afvallen, maar in gesprek gaan en kijken of er een oplossing is.’